ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ

ﻗـﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺗﻔﺎﻗـﯽ بی افتد

ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻏﻠﺖ ﻣﯿﺰﻧﻢ  

ﻭ ﻧﻪ ﺳﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﻪ ﻣﯿﺪﺍﺭﻡ

دستانم شاید

اما

دلم نمی رود به نوشتن

این کلمات به هم دوخته شده کجا

احساسات من کجا

این بار نخوانده بفهم مرا

ساعت ،سکوت ،پنجره ،شک ،انتظار ،درد
           
            سیگار ،دود ،خانه ی خالی ،غروب سرد


چایی ،فروغ ،خلوت شب ،تاب و تب ،غزل
           
            دلواپسی ،هوس ،تلفن ،بی قرار ،مرد


پاییز ،برف ،جمعه ،خیابان ،خراب ،خیس
           
            آتش ،عطش ،مچاله ،غم آلوده ،هرزه گرد


فردا ،فریب ،فتنه ،سیاهی ،سراب ،خوف
           
            سرما ،کلافه ،آدم عاشق به خود چه کرد


آینده ،اعتیاد ،تباهی ،ملال ،ننگ
           
            سر بار ،سرزنش ،غم نان ،اجتماع ،طرد


پایان ،فراغ ،حادثه ،اندوه ،اشک و آه
           
            تابوت ،تیرگی ،سر آسوده ،گور سرد...

 کاش خدا حافظ  پایانی

لهجه اولین سلام را

به خاطر می داشت

نشسته ام در تاریکی و سکوت
و غربتم را در گوش ستاره نجوا می کنم
تنها مانده ام
تنها با خاطراتی کهنه
و قلمی که دیگر نای نوشتن و تاب اشک ندارد
قلمی که برای دلخوشی من می نویسد:
"غربت من هرچی که هست از با تو بودن بهتره"
نمی دانم
تک تک لحظه هایم را غم دوری از تو فرا گرفته
و با هر نفسی که بی تو می کشم
مگر بی تو هم می شود نفس کشید
این ها نفس نیست
قفس است...

دلم دریای آتیشه ،دارم می سوزم از این تب
تو آغوش یكی دیگه ،چرا تو فكرتم هر شب؟

تو هم شاید شبیه من گرفتاری و بی تابی
تو آغوش یكی دیگه به یاد من نمی خوابی

نگاهش می كنم انگار ،همه دنیامو گم كردم
نمی دونه كه تو چشماش  به دنبال تو می گردم

میاد دستامو می گیره ،بهم میگه: چقدر سردی
منم می خندمو میگم: عزیزم اشتباه كردی

خیال دیدن چشمات منو راحت نمیذاره
دلت یك عمر احساسو به قلب من بدهكاره

تو هم شاید شبیه من یه جایی اشتباه كردی
دلت پیش منه اما نمی تونی كه برگردی

پشیمون میشی و انگار شب و روزاتو گم كردی
مثه من كه شب و روزم داره رد میشه با سردی

یه رازی بین ما بوده  كه ما رو دور كرد از هم
ولی یادت توی قلبم نمیذاره ازت رد شم

حالا كه قسمت این بوده ،به یادت اشك می ریزم
از این جا تا ته دنیا من از عشق تو لبریزم

حالا كه قسمت این بوده ،باید هم خونه شم با غم
كه بعد از تو نمی تونم واسه یك لحظه عاشق شم...

یک شب کنار شمعی تا صبح دم نشستم
او گریه کرد می سوخت من هم ز غم شکستم

در آن شب سیه رو یادم به چشمت افتاد
آن مستی نگاهت بر روی چشمم افتاد

آهسته اشکی آمد پایین ز دیدگانم
گویی به شعله آمد شمع درون جانم

آن قطره اشکم آخر بر روی شمع لغزید
خاموش گشت آنگه دودی به ناز رقصید

از طرح دود آن شمع در آن سیاهی تار
شعری نوشته می شد آهسته روی دیوار

دل می تپد به سینه با یاد روی دلدار
هر جا که هستی یارم باشد خدانگهدار...